سخت افزار

گوگل گلس هدستی شبیه به عینک است که یک پروژکتور دارد. این پروژکتور تصاویر را به صورت پرتو به چشم راست کاربر ارسال می‌کند و باعث می‌شود تصویر دریافتی کاربر مشابه تصویری از یک صفحه‌نمایشِ با‌کیفیتِ ۲۵ اینچی در فاصله ۲.۵ متری باشد. این پرتوها از طریق یک منشور ساطع می‌شوند. این منشور نور را از پروژکتور کوچک دریافت کرده و به چشم منتقل می‌کند. این منشور شفاف است بنابراین وقتی از درونش نگاه کنیم هم تصویر پروژکتور و هم مسیر عادی دید قابل مشاهده است. برای همین کاربران لازم است برای دیدن صفحه نمایش گوگل گلس رو به بالا و کمی به راست نگاه کنند.

گلس یک حافظه ۱۶ گیگابایتی دارد که ۱۲ گیگابایت آن برای نصب اپلیکیشن قابل استفاده است. صدای دستگاه نه از طریق گوش‌ها بلکه توسط انتقال از استخوان جمجمه به پرده صماخ کاربر شنیده می‌شوند.

این عینک میکروفون‌های توکاری دارد که صدای کاربر را به خوبی خذف کرده و صداهای دورتر را دریافت می‌کنند. این ویژگی احتمالا برای حفظ حریم اطرافیان کاربر و همچنین تقویت قدرت تشخیص صدای کاربر است.

سمت راست گلس یک تاچ‌پد وجود دارد که به کاربر اجازه می‌دهد با کشیدن دست و یا ضربه‌های ملایم دستگاه را کنترل کند. طبیعتا گلس به اینترنت هم وصل می‌شود، به علاوه امکان ارتباط با کلیه تلفن‌های بلوتوث‌دار از طریق Wi-Fi و بلوتوث وجود درد.

طبق گفته‌های گوگل پس از هر بار شارژ و با میزان استفاده متوسط، باتری دستگاه برای یک روز قابل استفاده است. با این حال استفاده از قابلیت نمایش ویدئو باعث می‌شود باتری زودتر تمام شود. یکی از کاربران می‌گوید به صورت تخمینی ضبط یک ویدئوی کمتر از هفت دقیقه ۲۰ درصد از شارژ باتری را مصرف می‌کند.

دوربین عینک ۵ مگاپیکسلی است و فیلم‌ها را با کیفیت 720p می‌گیرد. گلس به همراه یک کابل USB میکرو و یک شارژر به فروش می‌رسد. این عینک در پنج رنگ عرضه می‌شود: ذغالی، نارنجی، طوسی، سفید و آبی آسمانی.

 

نرم افزار

بنا به اظهارات Larry Page مدیرعامل و یکی از موسسین گوگل در هفته قبل، سیستم‌عامل گلس اندروید است. البته نسخه اندرویدی گلس نسخه‌ای منتخب است و با سیستم‌عامل تلفن‌های هوشمند متفاوت است. به بیان دیگر، اپلیکیشن‌های تلفن‌های هوشمند اندرویدی روی گلس اجرا نمی‌شوند،

گلس با یک اپلیکیشن مخصوص اندروید با نام مای‌گلس روانه بازار می‌شود

نحوه کار گوگل گلس

رابط کاربری گوگل گلس بر مبنای "کارت" طراحی شده است؛ تکه‌های کوچک اطلاعات شبیه به کارت‌های موجود در Google Now. این کارت‌ها در ساختار یک تایم‌لاین قرار گرفته‌اند و کاربر می‌تواند با حرکت دستش روی تاچ‌پد گلس اطلاعات این کارت‌ها را بررسی کند.

کارت‌ها به‌دست توسعه‌دهندگانی که برای گلس نرم‌افزار می‌نویسند تولید می‌شوند و از طریق اپلیکیشن‌هایی که آن‌ها می‌سازند و کاربران می‌توانند نصبشان کنند وارد گلس می‌شوند. کارت‌ها می‌توانند در تایم‌لاین جایی را به خود اختصاص دهند و کاربران می‌توانند با پین کردن این کارت‌ها باعث شوند در طول زمان کارت‌ها باز هم در دسترس باشند.

به نقل از Weblogina